جشن میلاد حضرت حجت، عج الله فرجه و ارواحنا فداه، برای عموم شیعیان، بلکه همه عدالت خواهان عالم، یک عید بزرگ است; لذا مردم ما در این جشن با همه وجود، با دل و جان، محبت و ارادت خود را به آستان حضرت بقیة الله، ارواحنا فداه، ابراز می کنند ...

انتظار منتظران مهدی موعود، در درجه اول، انتظار استقرار عدالت است ...

درد بزرگ بشریت، امروز همین مساله فقدان عدالت است . همیشه دستگاه های ظلم و جور در سطح دنیا به شکل های مختلف بر مردم جفا کرده اند; بشریت را زیر فشار قرار داده اند و انسان ها را از حقوق طبیعی خود محروم کرده اند; اما امروز این معنا از همیشه تاریخ بیشتر است و رفع این را انسان از ظهور مهدی موعود می طلبد و انتظار می برد . مساله، مساله طلب عدالت است ...

اعتقاد به مهدی موعود، دل ها را سرشار از نور امید می کند . برای ما که معتقد به آینده حتمی ظهور مهدی موعود (ع) هستیم، این یاسی که گریبانگیر بسیاری از نخبگان دنیاست، بی معناست ...

جوانان و روشنفکران و عموم ملت ما با اعتقاد به ظهور مهدی، علیه الصلاة والسلام، این اعتقاد راسخ را در دل خود پرورش می دهند که نظم ظالمانه جهانی، قابل زوال است و ابدی نیست; می شود با آن مبارزه و در مقابل آن ایستادگی کرد ...

درس دیگر اعتقاد به مهدویت و جشن های نیمه شعبان برای من و شما این است که هر چند اعتقاد به حضرت مهدی، ارواحنا فداه، یک آرمان والاست و در آن هیچ شکی نیست; اما نباید مساله را فقط به جنبه آرمانی آن ختم کرد - یعنی به عنوان یک آرزو در دل، یا حداکثر در زبان، یا به صورت جشن - نه، این آرمانی است که باید به دنبال آن عمل بیاید . انتظاری که گفته اند، فقط نشستن و اشک ریختن نیست; انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم . سربازی امام زمان، کار آسانی نیست . سربازی منجی بزرگی که می خواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین المللی مبارزه کند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن بینی دارد.